شعر اقبال

مرا با خود ببر ای باد                      که من را برده او از یاد

مرا دیگر نمی خواهد                      زدست یار من فریاد

عجب بیهوده ماندم من                    درین دنیای دهشتناک

مرا دیگر نمی خواهد                        در آغوشم بکش ای خاک

ازو دیگر نشانی نیست                      به سر شوق جوانی نیست

خدا داند که بعد از او                         امید زندگانی نیست

نگار بی وفای من                           دلیل گریه های من

چرا اینگونه تا کردی                         چه بود آخر خطای من